چکیده مقاله:
بسیاری از مردم، موسیقی را خالص ترین هنر می دانند. موسیقی ، تصویرهای چشمی یا دیداری ، به شیوه نقاشی و ادبیات، از دنیای خارج را فراهم نمی آورد، بلکه تصویرهایی صوتی از دنیای خارج می آفریند که همانند تقلید از آواز پرندگان، صدای راه رفتن و صدای باد و باران هستند.
پیشینه و تحقیق:
در سال های اخیر به واسطه پذیرش اهمیت موسیقی در رشد و تربیت کودکان و لزوم آموزش آن از سنین کودکی از سوی نهاد خانواده و فعالان امور تربیتی ، تلاشهایی برای ایجاد و طراحی روشهای سهل و زودبازده آموزش موسیقی به کودکان صورت گرفته است . در پی این تلاش ها، روشهایی برای آموزش موسیقی به کودکان ابداع شده است . در پژوهش حاضر که به شیوه تحلیلی توصیفی و شیوه جمع آموری اطلاعات به روش کتابخانه ای انجام شده، با هدف آسیب شناسی آموزش موسیقی به کودک، بررسی و واکاوی روش های هشتگانه در آموزش موسیقی به کودکان با نگاهی تحلیلی در پی پاسخ به این سوالات باشد که با توجه به این مساله که هیچ روش آموزشی ، صد در صد عاری از خطا نیست .
سوالات مطرح:
کودک با کدامیک از این روشهای آموزش موسیقی با کمترین چالش و آسیب روبه رو می شود؟ این پرسش ها را می توان از جهت دیگری هم مطرح کرد، می دانیم که در آموزش موسیقی کودکان، به دلیل ویژگی های شخصیتب و رفتاری جامعه کودکان، مربی علاوه بر دانش موسیقی ، باید زبان و مهارتهای ارتباطی با کودکان را به خوبی بداند و بشناسد. اگر مربی موسیقی کودکان، به اندازه کافی با لایه های مختلف شخصیت کودک و هم چنین مباحث مهم روانشناختی رشد آشنا نباشد، آیا می توان امیدوار بود که آموزش موسیقی به کودک، به درستی انجام می شود و تاثیرگذار است ؟
برای مشاهده ، مطالعه و دانلود کامل این مقاله کلیک کنید.
نویسندگان:
دانشجوی کارشناسی ارشد پژوهش هنر، دانشگاه پیام نور تهران شرق
استادیار گروه هنر و رسانه دانشگاه پیام نور، تهران شرق