چکیده:
زمینه:
تحقیقات نشان داده است که هنر موسیقی به عنوان یک زبان، مناطق خاص خود را در مغز دارد و احساس، عاطفه و ادراک انسان را بدون تکلم منتقل می کند، ولی همچنان درک آن نیازمند آموزش است تا بتواند موجب بهره مندی از توانایی‌های فکری – اجتماعی گردد.
همچنین پژوهش های بسیاری موسیقی را به‌عنوان ابزاری قدرتمند برای تقویت و توسعه خلاقیت با سهل‌ترین و لذت‌بخش‌ترین روش اجرا و کمترین عوارض معرفی می‌کنند. بنابراین مسأله پژوهش این است که براساس پیشینه تحقیقات تا چه اندازه آموزش موسیقی سبب بروز خلاقیت ویا مؤلفه های وابسته به آن می گردد.
هدف:
هدف از این مقاله مرور پیشینه پژهش های مرتبط علل و عوامل اثربخشی آموزش موسیقی به‌منظور ایجاد و توسعه خلاقیت است.
روش:
با استفاده از روش توصیفی – تحلیلی، منطبق بر اصل پریزما از میان 45 مقاله مرتبط با موضوع خلاقیت و موسیقی، 23 فاکتور مهم به‌عنوان میانجی‌های میان خلاقیت و موسیقی شناسایی و نهایتاً معرفی و تحلیل شده است. تا تأثیرپذیری مستقیم از فرآیند آموزش موسیقی، بسترها و زمینه‌های لازم برای توسعه خلاقیت شناسایی شود.
یافته ها:
رشد تفکر، رشد مغزی، بهبود روحیه و استرس، سازگاری و تأثیرپذیری، تخیل و رؤیا سازی، رشد فردی و اجتماعی، اعتماد به خود، واج‌شناسی، وفاق و همدلی، هوش، تقویت قوای شنیداری، مسئولیت‌پذیری، تقویت حافظه، پشتکار، رشد ذهنی، بداهه‌پردازی، حافظه کلامی، به‌خاطرسپاری کلمات، درک و شناخت مفهوم زبان، ایجاد تمرکز، تقویت احساسات و عواطف رمانتیک، سهولت در خواندن و نوشتن و شمارش و رابطه برای یادگیری، مهارت‌های حرکتی، شکیبایی و تعامل عواملی هستند که میتوانند تحت تأثیر آموزش موسیقی ارتقا یافته، بسترها و زمینه‌های بروز، توسعه و بسط خلاقیت افراد را فراهم آورند.
نتیجه‌گیری:
از طریق آموزش موسیقی می توان متغیرهای 23 گانه معرفی شده را در آموزش پذیران ارتقاء داد و در نتیجه‌ی رشد این مؤلفه‌ها خلاقیت آن‌ها بسط، توسعه و بروز می‌یابد.
واژه‌های کلیدی:
خلاقیت، آموزش موسیقی، متغیرهای میانجی، موسیقی درمانی
برای دانلود مقاله کلیک کنید
نویسندگان:
دانشجوی پسادکترای موسیقی درمانی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران